Стоејќи пред Господа во молитва, нашиот дух истовремено ликува и боледува. Така душата се измачува од самиот почеток на нашето раѓање одозгора…Ние секако растеме, но ова растење ни изгледа споро а згора на тоа и мачно. Може да се каже дека севкупниот христијански живот се сведува на породилни болки…
Самоотривањето на Бога, оваа бескрајна радост, истовремено е извор на „болка“ која ќе биде лајт мотив на сиот живот во Бога.
Старец Софрониј Сахаров
