Господ понекогаш допушта, човекот да се чувствува како изоставен, но секогаш го чува, и неговата душа ја води кон спасение. Ваквото Божјо допуштение, може да се однесува и на целата заедница на верните. Наша обврска е – смирено да внимаваме на верата Христова. Ако верата ја сочуваме, постои и надеж за спасение. Божествената Литургија е победоносна химна, а постот е време за плач и покајание. Ве молам да живеете благочестиво, за да ја сочувате Православната вера и никакви околности и грижи нема да можат да ве одвојат од неа. Потребно е постојано да се молиме, да просиме Божја помош, и така, својата вера да ја сочуваме непорочна.
Преподобен Никон Оптински
