Првиот знак за гордоста е незадоволството. Кога некој се навредува – тоа зборува за неговата скриена длабока гордост. Навредливите луѓе се многу горди, самољубиви луѓе. И кога ние ќе се уловиме себеси мислејќи дека сме навредени, тоа покажува дека живееме во гордост – таа страшна деструктивна чума, страшна болест што ги јаде нашите души како ‘рѓата што го јаде железото… Кога во нашето срце живее незадоволството, во нас не може да бидат љубовта, смирението, кротоста, мудроста… Кој ќе сака да се избави од гордоста – треба да го остави незадоволството, а за да нема лутина – нека сочувствува и има љубов кон ближниот.
Архиепископ Теогност (Гузиков)
